Mijn eerste stilte meditatie retraite ervaringen (Thailand)

Mijn eerste Meditatie Retraite staat op het programma. Leren mediteren. En waar kan dat beter dan in een klooster op Thailand, waar 98% van de mensen gelooft in het Boeddhisme?

Luister naar de stilte, want in de stilte hoor je alles

P.S. Dit blog maakt onderdeel uit van de reeks ‘Mijn backpackreis door Zuidoost-Azië: Waarom reizen goed is voor je persoonlijke ontwikkeling en mindset‘. Van augustus t/m december 2015 maakte ik mijn droomreis door Zuidoost-Azië. Ik leerde er veel over mezelf. Het is een belangrijke inspiratie voor me geweest om andere jongeren te helpen in hun persoonlijke ontwikkeling. Lees ook de vorige delen:

Op weg naar de Meditatie Retraite

Ik koop nog wat voedsel voor vandaag aangezien ik de komende zeven dagen aanzienlijk minder zal eten! Ik hou een songthaew (minibusje) aan en geef hem mijn bestemming. Al rijdend geniet ik van het strand en laat mijn gedachten de vrije loop. Op weg naar Dipabhavan Meditation Centre in Koh Samui, Thailand.

Ik ben zowel gespannen als energiek. Gespannen, want het zal niet makkelijk zijn om in zeven dagen de Boeddhistische regels binnen een retraite te volgen. Energiek, omdat ik er (hopelijk) veel sterker uit ga komen. En dat ik deze fantastische ervaring mee kan nemen bij het coachen, trainen en inspireren van mensen. In dit verhaal ga ik jullie meenemen in één van mijn meest indrukwekkende ervaringen uit mijn leven tot nu toe!

.

De meditatieregels: leren mediteren

Eenmaal bij het meeting point zie ik meerdere mensen wachten tot ze opgehaald worden door het meditatiecentrum. Veel gespannen gezichten. Eenmaal in de pickup realiseren we ons dat dit een heel bijzondere ervaring gaat worden. Iedereen stelt zich direct aan elkaar voor en de gespannen sfeer is voor even verdwenen.

We slapen in een dorm. Als we bij onze plek komgen, krijgen we een muskietennet en een deken mee. Ik zie mijn ‘bed’ al. Ik ga zeven nachten op een verhoogde vloer slapen en we hebben er ook een ‘kussen’ bij gekregen: een houtenblok dat zo hard als staal is! Ohja, en douchen gaan we lekker in de buitenlucht doen. De Boeddhisten houden nogal van eenvoud en dat is goed terug te zien.

Het is zover. De laatste gesprekken met mijn lotgenoten zijn voorbij. Vanaf nu is het tijd om de Anapanasati meditatie te leren. We krijgen uitleg over de loopgrenzen (twee paadjes waar we langs mogen lopen in zeven dagen tijd) en de regels voor deze retraite.

Hier vind je een korte meditatie oefening die ik leerde tijdens mijn stilte meditaite retraite in Thailand.

Strenge regels

Voor zeven dagen mogen we onder andere niet praten, lezen, schrijven, muziek luisteren, dieren doden (helaas ook geen muggen….) en alleen in de ochtend om 7:30 (ontbijt) en 11:30 (lunch) eten. Ik kijk het meeste op tegen het weinige eten.

We trainen van 4:30 tot 21:30. Elk (half)uur volgen we een schema met daarin zittende meditatie, lopende meditatie, groepsmeditatie, chanting, chores en loving kindness meditatie. Ja, de lijst is nog langer maar dit zijn wel de belangrijkste punten!

Dag 1: dingdong en de start van de meditatie retraite

Mijn grootste mentale uitdaging van mijn backpackreis staat op het programma. Ik voel de spanning opborrelen en dan ringelt de bel om 4:30 (DINGDONG!). We zijn begonnen….!

Iedereen komt langzaam zijn bed uitgekrabbeld. Ik was mijn gezicht en loop naar de meditatiehal voor de eerste meditatie. Iedereen zit op een kussen en kiest een plek waar hij of zij de komende zeven dagen zal zitten. Mannen en vrouwen worden gescheiden tijdens alle activiteiten. Dit geldt dus ook voor het eten (vrouwen voorin, mannen achterin. Tijdens het mediteren: mannen links, vrouwen rechts). Niet dat het iets uitmaakt want we mogen toch niets zeggen!

Mijn eerste Anapanasati meditatie ervaring

Na het eerste ontbijt gaan we door met zittende meditatie. In de ochtend heeft de monnik een toespraak gehouden met een paar tips voor het mediteren. Mijn geest is geconcentreerder dan ooit en ik sla alles tot in detail op .

Vol energie ga ik meteen aan de slag om mediteren zo snel mogelijk onder de knie te krijgen. Ik doe precies wat de monnik zei en dit blijkt een voorbode voor een bijzondere en onvergetelijke meditatie retraite.

Mediteren is een sport

Mijn geest werkt harder dan ooit tevoren. Ik heb nooit geweten dat het zo zwaar kon zijn om je geest 100% te focussen op één ding: je ademhaling! Pas door de meditatie kom ik erachter dat je mentale kracht, je mindset, nog veel meer kunt trainen. Het is een mentale sport. Alleen al door dit inzicht is de meditatie retraite leerzaam. En eerlijk is eerlijk. We zijn nog geen twee uren bezig!

.

Ondanks mijn vermoeide geest train ik ook in de pauzes. Ik wil alles uit deze zeven dagen halen en gebruik al mijn discipline, concentratie en wilskracht om dit te bereiken. Het valt zwaar. Deze 5 praktische tips helpen mij om mentaal sterker te worden (en blijven).

Ik zit aandacht te besteden aan mijn ademhaling terwijl ik niet eens weet of ik het wel goed doe. Het enige wat de monnik steeds zegt in zijn voorbespreking is ‘geduld hebben’, maar hoeveel geduld kan een mens hebben?

Frustratie

De eerste dag is enorm frustrerend. Alleen al het onder controle brengen van mijn ademhaling is ongelooflijk zwaar en moeilijk! Elke minuut kijk ik op de klok of ik al een paar minuten in meditatie ben geweest, maar dat valt tegen. De minuten verstrijken langzaam. Erg langzaaaaaaam.

Ik vraag me af wat ik hier in godsnaam doe en of er iets gaat veranderen de komende zeven dagen. Het enige wat ik nog heb is hoop.

Iedereen is doodstil en geconcentreerd op de meditatie. Sommigen bewegen zenuwachtig heen en weer terwijl anderen op zombies beginnen te lijken. Één ding is zeker: de meditatiesessies zijn vermoeiend en compleet anders dan het ‘normale leven’.

Dag 2: mijn geest staat op zijn kop

Dingdong: 4:30. De bel rinkelt weer en de eerste mannen beginnen al kreunend op te staan. Het is tijd om me vast te bijten in een nieuwe meditatiedag. Elke dag leest een monnik 15 minuten een Dhamma talk voor. Dit is meestal een Boeddhistisch verhaal waarin het lijden en verlangen van mensen naar voren komt.

We lijden allemaal. En we hebben allemaal verlangens. Interessante stof om over na te denken. Helaas mag je tijdens de meditatie retraite niet nadenken.

Een goede voorbereiding helpt

Gelukkig had ik vantevoren al gelezen dat de eerste vijf dagen het zwaarste zouden zijn. Daarna ontstaat er vaak een moment waarop je ‘het te pakken hebt’. Dit houdt mijn hoop op betere dagen in leven.

Bij mij gebeurt er echter iets onverwachts gedurende de middag dat mijn hele meditatie retraite op zijn kop zet. Voor de zoveelste keer zet ik mijn geest aan het werk, maar dit keer begint mijn geest kuren te vertonen. Ik begin steeds minder grip op de zaken te krijgen en het wordt steeds lichter voor mijn ogen.

Eureka!

Hoe dieper ik ga, hoe meer mijn lichaam weerstand biedt. Mijn lichaam wil niet verder gaan en begint helemaal te zweten. Voor één seconde bevindt mijn geest zich in een andere wereld die ik nog nooit eerder heb meegemaakt. Uit angst wil ik direct ontsnappen uit mijn meditatie!

Ik hap naar adem, voel me lijkbleek en het zweet druipt over mijn lichaam. Wat is er in vredesnaam gebeurd? Wat volgt is onbeschrijflijk, maar ik zal mijn best doen om alles te omschrijven in dit blog. Het gevoel is nog het beste te vergelijken met de ergste nachtmerrie die je ooit hebt gehad.

Iedereen is nog aan het mediteren maar ik besluit frisse lucht op te zoeken en te kalmeren. Ik wandel een stukje en na verloop van tijd voel ik me opeens anders. Ik bedoel: echt anders (dit klinkt vreemd en geloof me, dit zag ik ook niet aankomen).

Ik heb geen idee hoe dit kan of wat het precies is. Opeens zie en hoor ik dingen anders. Ik hoor geluiden vanuit de natuur die ik nog nooit eerder heb gehoord.

Ik ben angstig van het moment en tegelijkertijd razend nieuwsgierig naar wat ik nu doormaak. Na de sessie besluit ik op de meditatieleraar af te stappen. Ik kan me op niets anders concentreren dan het gevoel waar ik in terecht was gekomen. Ik moet weten wat ik zojuist heb ervaren!

Een diepere meditatielaag: 100% focus

Ik leg de monnik uit wat me overkomen is en hij vertelt me dat ik het punt van totale concentratie heb bereikt. Hij vertelt ook dat ik waarschijnlijk veel geluk heb gehad. Veel andere mensen ervaren dit gevoel pas na vijf of zes dagen, en sommigen ervaren helemaal niets.

Met deze informatie vraag ik hem wat ik nu moet doen. Aan de ene kant wil ik het nog een keer proberen, maar aan de andere kant ben ik angstig voor wat er met me gebeurde. Kan en wil ik het wel nog een keer meemaken? Of begin ik gek te worden?

Hij vertelt me dat ik het opnieuw moet proberen, want de geest is het niet gewend om op dit concentratieniveau te zitten (makkelijk praten heeft die beste monnik ;)). Hoe vaker je je geest traint, hoe beter het zal gaan.

Hij waarschuwt me dat het moeilijk zal worden opnieuw in deze staat terecht te komen, want als je het te graag wilt is de geest niet optimaal geconcentreerd en lukt het dus niet. Een nieuwe uitdaging tijdens deze prille stilte retraite.

Dag 3: toenemende frustratie

Ik voel me een buitenstaander tussen al deze mensen, want de kans is groot dat ik de enige ben die dit onbeschrijflijke moment nu doormaakt. Voor het eerst heb ik de neiging om te willen praten. Puur en alleen om te weten of iemand anders hetzelfde meemaakt als ik. Verder heb ik geen last van de stilte. Integendeel, ik vind het heerlijk!

Oké, daar gaan we weer. Ik neem mijn meditatiehouding weer aan, ontspan mijn schouders en ga met nieuwe energie aan de slag. Het is niet eenvoudig. Wat de monnik zegt klopt precies. Als je deze staat eenmaal bereikt hebt, wordt het verlangen groot om het nog een keer te bereiken. Je gaat nadenken over het verlangen en daardoor ontstaat een gebrek aan focus. Je mag aan niets denken.

De dag verloopt teleurstellend. Toch boek ik vooruitgang. Ik weet welke stappen ik heb gezet om het hogere concentratieniveau te ontvangen. Zoals je leest is alles een heel mentaal proces en dat maakt het lastig om te omschrijven.

Meditatie en verliefdheid

Het is misschien het beste te vergelijken met verliefdheid. Dat kunnen we niet met woorden beschrijven. Het is een gevoel. Hetzelfde geldt voor het mediteren.

Ik krijg de smaak weer te pakken en krijg het voor mekaar om tijdens meditatiesessies mijn concentratie vijftien minuten vast te houden. Dit zorgt ervoor dat dagen voorbij lijken te vliegen. Alsof ik de tijd kan versnellen door me volledig op mijn geest te richten. Klik: 21:30 en het licht is uit.

Dag 4: welkom terug concentratie!

Jaaaaa! Na een paar zware dagen bereik ik het ultieme punt weer. Het voelt net alsof ik het winnende doelpunt in een voetbalwedstrijd heb gemaakt. De adrenaline giert door mijn lichaam!

Ik zweet nog steeds maar krijg steeds meer vat op mijn geest. Dit levert nog wel een probleem op, want ik kom erachter dat ik mijn ogen niet kan openen. Hoe gek is dit!! Ik probeer daarom eerst mijn geest minder geconcentreerd te maken en na wat experimenteren lukt het me mijn ogen weer te openen. Wacht op de rest van het verhaal want het wordt nog gekker!

.

Nadat ik dit punt heb bereikt neem ik weer een frisse wandeling om mijn geest tot rust te brengen en dan gebeurt er iets geks. Ik voel me namelijk totaal anders. Nog extremer dan de eerste keer. Er verschijnt automatisch een glimlach op mijn gezicht. Tijdens de wandeling voel ik me net superman!

Hernieuwde energie

Ik barst opeens van de energie. Niet normaal! Ik hoor geluiden in de natuur en zo kom ik op een gegeven moment zelfs een hagedis tegen in het bos, eentje die ik anders nooit gezien zou hebben (als je de rest hebt gelezen, verklaar je me nu helemaal voor gek J). Mijn concentratie is enorm vergroot.

De rest van de dag kan ik niet meer mediteren. Ik kijk naar de andere mensen die zich als zombies voortbewegen (zoals ik dat eerst ook deed). De adrenaline stroomt door mijn lichaam en slapen gaat dan ook moeilijk. Ik zit nog vol energie en probeer het gevoel dat ik nu heb te begrijpen. Wat gebeurt er allemaal?

Dag 5: Met plezier naar de volgende meditatiesessie!

De volgende dag heb ik nog steeds de verhoogde energie en ik kijk er naar uit om mijn geest verder te trainen. Het begint nu zelfs leuk te worden om er aan te werken. Hoe anders was dat de eerste twee dagen!

Frustratie maakt plaats voor vastberadenheid. Vandaag is het een ‘vrije meditatiedag’. Dit betekent dat we niet om het halfuur van meditatiesessie wisselen, maar dat jij mag kiezen welke meditatievorm je meer wilt trainen.

De tijd uit het oog verliezen: 1 uur en 15 minuten in meditatie

De zittende meditatie is mijn favoriet geworden en wil mezelf uitdagen om mijn concentratie langer vol te houden. En dat lukt. Ik zet een persoonlijk record neer: 1 uur en 15 minuten zit ik in meditatie zonder mijn ogen te openen. Zonder enig bewustzijn van de tijd. Heel bijzonder!

Het eerste wat ik dacht toen ik mijn ogen weer opende was ‘oh, is het al zo laat?.’ De rest van de tijd laat ik mijn geest uitrusten en verwonder ik mij over het feit wat er allemaal gebeurd. Het is allemaal zo onwerkelijk, gek, raar of hoe je het ook maar wilt omschrijven (en voor jullie nog gekker om te lezen :p).

Dag 6: de laatste dag, de laatste uitdaging

Tja, hoe is het mogelijk. Je kunt niet praten, schrijven, lezen en je mag ook niet aan het verleden of de toekomst denken (het doel van mediteren is leven in het Hier en Nu). Uit mijn ervaring zijn de gevolgen van de meditatie dezelfde zoals je die op internet leest: minder stress, meer emotionele balans, rust en een kalme geest.

Op de laatste dag gebeurt er iets heel typisch. Tijdens onze laatste lunch komt er een jongeman van rond de 35 naast me zitten. Hij heeft een vol bord eten voor zich staan en smakt bijzonder hard. Ik bedoel, enoooorm hard. Alsof hij al zijn frustraties van de retraite over zijn eten afschreeuwd.

Normaal zou ik daar geïrriteerd van raken. Maar nu niet. Het maakt me niet uit. Ik word niet opgefokt en eet gewoon mijn eigen bordje leeg. Hoe zeg je zo iets: ‘de kalmte zelf zijn?’

De volgende stap

Ik stap naar de monnik om de vervolgstap van het mediteren te vragen en hij vertelt me dat de volgende stap het euforische gevoel is. Heel grappig, dat heb ik dus op dag 5 al meegemaakt! De volgende stap is om negatieve gevoelens te krijgen met als doel om de positieve en negatieve gevoelens van jezelf te accepteren zoals die zijn.

In ons leven zullen we altijd beide gevoelens ervaren. Hoe beter jij je emoties onder controle kunt krijgen, hoe beter je ermee om kunt gaan. Dit gebeurt natuurlijk niet door een paar dagen trainen en dat is ook meteen het moeilijke van mediteren. Je ziet pas echt effect als je jaren traint.

Monniken zijn elke dag ongeveer 6 uur aan het mediteren om hun gevoelens, lichaam en geest beter te begrijpen. De laatste dag loopt tegen het einde aan. Als afsluiting mogen mensen een korte toespraak houden over wat de meditatie met hun heeft gedaan. Vrijwel iedereen lijkt het eens te zijn: de meditatie retraite was een onvergetelijke ervaring!

Dag 7: het delen van ervaringen

In de ochtend doen we nog een laatste meditatie en daarna kunnen we eindelijk met elkaar praten! Ongelooflijk hoe je een band met mensen kunt opbouwen zonder ook maar één woord met elkaar te delen. Veel mensen zeggen het gevoel te hebben dat ze elkaar al jaren kennen!

Het waren zeven zware dagen. Je doet dit niet voor je lol en je moet zeker een sterke motivatie hebben om dit te willen doen! Er zijn niet voor niets mensen geweest die het niet konden volhouden (en halverwege dus stopten). Ik kan er nog zoveel meer over schrijven. Misschien ga ik dat in de toekomst nog wel doen!

Nederland: ik kom er weer aan!

Na de meditatie retraite reis ik met een nachtbus in 12 uur naar het vaste land: Hua Hin. Hier wil ik een paar dagen genieten aan het strand en mij verwonderen over mijn hele reis en in het speciaal de meditatieweek. Na een paar dagen zal ik terugkeren naar Bangkok om het vliegtuig te pakken richting Nederland!

Niet voor de eerste keer gedurende mijn reis voelt het alsof ik in een achtbaan van emoties terecht ben gekomen. Alles is één grote fantastische ervaring. Het is tijd om de laatste week écht rustig aan te gaan doen voor ik terugkeer.

Mediteren mag dan simpel lijken. Het vergt ook veel tijd, geduld en discipline om dit op te zetten. Wil jij stap voor stap ontdekken hoe je blijft doorzetten en volhouden op je doelen?

Krijg hier direct toegang tot De Magie van 1 Minuut en ontdek hoe je uitstelgedrag overwint en doelen bereikt in 1 minuut.

Dit blog maakt onderdeel uit van mijn backpackreis door Zuidoost-Azië. Tijdens deze reis had ik maar één doel: mijn dromen najagen en daarmee andere mensen inspireren hun dromen na te jagen. Dit is het laatste deel van de reeks.

Wat hebben reizen en persoonlijke ontwikkeling met elkaar te maken?

Wat zijn jouw ervaringen met mediteren? Plaats een reactie in onderstaande veld!