P.S. Dit blog maakt onderdeel uit van de reeks ‘Mijn backpackreis door Zuidoost-Azië: Waarom reizen goed is voor je persoonlijke ontwikkeling en mindset‘. Van augustus t/m december 2015 maakte ik mijn droomreis door Zuidoost-Azië. Ik leerde er veel over mezelf. Het is een belangrijke inspiratie voor me geweest om andere jongeren te helpen in hun persoonlijke ontwikkeling. Dit is deel 3 van de reeks.

Deel 3: Buiten Mijn Comfortzone in Sumatra, Indonesië 

Selemat (goedendag) allemaal!

Ik ben inmiddels alweer een week in Indonesië. Wat gaat de tijd snel! Sinds mijn laatste blog zijn er alweer 10 dagen voorbij gevlogen en ik merk dat ik moeite moet doen om tijd vrij te maken voor het schrijven.

Maar hier zijn we dan weer! Voor ik los ga wil ik iedereen bedanken voor de mooie woorden en complimenten op mijn vorige blog. Dat geeft mij energie om door te gaan met schrijven, dus laten we dat doen!

On my way to Indonesia

Daar zat ik dan opnieuw in de taxi. Dit keer niet op weg naar het hotel, maar naar het vliegveld Don Mueang Bangkok. Nieuw voor mij, want Bangkok heeft twee vliegvelden en dit is het kleinere vliegveld waar ik nog niet geweest ben. Eenmaal op het vliegveld word ik verrast door de hoeveelheid mensen.

Overal om mij heen zie ik Aziatische mensen en daar kom ik aan als blanke Hollander….. Eenmaal bij de departure ben ik de enige blanke en kijken mensen me raar aan (dat zal niet de laatste keer zijn!).

Maargoed, laten we maar instappen. Ik weet mezelf achterin het vliegtuig te praten en heb daar 3 plaatsen voor me alleen (gelukkig maar, want het is allemaal heel krap in die Aziatische vliegtuigjes van AirAsia!). Het vliegtuig is logischerwijs niet te vergelijken met Emirates, maar je hoort mij niet klagen. De vlucht van zo’n 2 uur is snel voorbij en ik land in Medan. Daar zijn we dan, Indonesië, wauw….

Eerste stappen in Indonesië: Medan

En of ik in Medan ben. Ik zet nog geen stap buiten de deur of er komt al een ware verkoper naar me toe (geschatte leeftijd 14) en hij weet mij zover te krijgen met hem mee te gaan. Radeloos als ik ben lijkt het me prima hem te volgen. Hij begeleidt me naar de MoneyChanger waar ik voor een te hoge wisselkoers geld wissel.

Middernacht is het moeilijk om ergens anders geld te wisselen! Door naar de taxi, alles gaat in een razend tempo en voor ik het weet zit ik in een donkere taxi met een taxichauffeur die geen woord Engels spreekt, fijn….. Deze situatie lijkt erg op de situatie in Bangkok en ik hoop dat ook dit positief gaat aflopen.

Reizen persoonlijke ontwikkeling: leren van moeilijke omstandigheden

En dat loopt het. Tenminste, ik ben gearriveerd, maar daar is ook alles mee gezegd. Ik vervloek mezelf aangezien ik in één of andere achterstandsbuurt terecht ben gekomen. Ik betaal de overnachting, zoek een supermarkt voor water, blijft wennen die warmte, en duik zo snel mogelijk mijn bed in. Morgen starten we een nieuw avontuur: Indonesië.

Medan is een chaotische stad, vrijwel niemand spreekt Engels en dan overkomt me iets wat ik werkelijk nog nooit heb meegemaakt: iedereen staart mij aan! Eerst denk ik nog; waar is de verborgen camera? Maar het duurt wat te lang om er een soapaflevering van te maken.

Ik voel me ongemakkelijk als ik door de straten zwerm, meisjes lopen me voorbij en beginnen te lachen, sommigen willen met me op de foto en de jongens kijken me ook amusant aan. Saillant detail: ik ben de enige blanke (!) hier door de straten, behoorlijk beangstigend. Helemaal als je weet dat er 3 miljoen mensen (!) in deze stad wonen!

Pas later kom ik erachter waarom zij allemaal zo raar doen: het schijnt dat hier nauwelijks een toerist komt en ze het bijzonder vinden om een blanke te zien. Aha, dat is het dus….

Pracht en praal in Bukit Lawang

Ik besluit zo snel mogelijk uit de stad te vertrekken. De volgende dag vertrek ik al richting Bukit Lawang, één van de plaatsen waar ik enorm naar uit heb gekeken! Hier kun je orang oetans in het wild zien en met een beetje geluk kun je ze ook voeren.

Wat een verschil zeg met Medan, Bukit Lawang is prachtig! Ik slaap langs een beekje, in zo’n hutje die je in films tegenkomt, en bij het slapen hoor ik het water gonzen. Heerlijk!

Ik kies voor de 2-daagse jungletrekking (inclusief een overnachting in de jungle en dat kan ik natuurlijk niet laten schieten) en heb geluk. Samen met een Nederlandse zijn we de enige twee die de 2 -daagse trekking doen. Dat betekent dat we meer kunnen zien.

De gids is een zeer ervaren ‘jungeleman’ (letterlijk opgegroeid in de jungle en zo noemt hij zichzelf ook) en daar hadden we heel veel geluk mee. Wat heeft hij ons veel kunnen vertellen over de jungle, super interessant. Dit was lang niet overal het geval!

Een knotsgekke buservaring rijker

Van Bukit Lawang ga ik via Medan naar Berastagi, een plaats waar nauwelijks toeristen komen. De reis is overigens het vermelden waard. Samen met Miroslav, een Tsjech die ik tijdens mijn reis ontmoet, rijden we 3 uur lang in een gammel local busje: in de kofferbak welteverstaan!

De bus is tjokvol en alle aanwezige bagage zorgt ervoor dat we 0,0 bewegingsruimte hebben. En dan weet ik het weer: ja, ik ben aan het backpacken! De bus houdt het niet vol (niet vreemd dacht ik zo…) en via een andere bus arriveren we met stijve benen in Berastagi.

Independence day: de Indonesische cultuur wordt steeds gekker (en mooier)

Wat een geluk! In de bus horen we van een local dat Independence Day vooral in Kabanjahe groot gevierd wordt dus gaan we daar naartoe. We, de Tsjech en ik, worden niet teleurgesteld! Opnieuw geen enkele toerist te zien.

Wij zagen het als een compliment, want dat betekent dat we plekken zien die niemand anders ziet! De parade is enorm en duurt, aangevuld met de nodige traditionele spelletjes, de hele dag. We gaan wel honderd keer met mensen op de foto en aan het einde van de dag zijn we oververmoeid geraakt.

Alsof het zo moest zijn, ontmoeten we op het einde van de dag een Engelstalige vrouw (ook hier spreekt vrijwel niemand Engels, dus dit is uniek) die ons graag helpt hun cultuur beter te begrijpen. Met haar eten we Durian (een zoete Indonesische vrucht die geen enkele Europeaan lekker vind) en zij nodigt ons uit om de volgende dag het plaatsje Lingga te bezoeken.

Daar wil ze ons meer over de Karo cultuur vertellen en meenemen naar haar zus, die Engels onderwijst aan kinderen. Hoe vaak krijg je zo’n kans? Dichter bij de locals kunnen we niet komen! Ik twijfel niet, de volgende dag stond ik klaar en wat was het een leerzame dag!

Genieten

Ondertussen ben ik via vele gammele bussen en een ferry aangekomen in Lake Toba (Tobameer). Ik wil graag nog veel meer schrijven, maar merk dat ik nu al weer veel te veel aan het schrijven ben! Alles gaat als een sneltrein hier.

Lake Toba is nu al schitterend (prachtige natuur), dus ik blijf hier wat langer hangen en daarna trek ik door naar het Zuiden. Vanuit Padang vlieg ik waarschijnlijk naar Jakarta, de hoofdstad van Indonesië. Maar dat gaat nog wel twee weken duren. Ik zit hier voorlopig prima!

Selamat tinggal!

Wil jij meer lezen? Deel 4 volgt binnenkort! Ik heb al wel een bijzonder laatste reisdeel geschreven:

Laatste reis: Mijn Eerste Meditatie Retraite – 7 Dagen in Complete Stilte tussen de Monniken Leven

 

 

Wil jij makkelijker op de hoogte blijven van mijn blogs? Dat kan!

Bespaar tijd en meld je aan via onderstaande button. Zo ontvang je wekelijks mijn gratis blog met tips om een leven met meer vrije tijd te krijgen!
[yikes-mailchimp form=”1″]

 

Over Leroy

Leroy Seijdel is de enige tijdgever van Nederland en jongerencoach. Hij geeft je de tijd om tijd te nemen voor jezelf. Het is zijn missie om jou inzicht en inspiratie te geven in wat je écht wilt, je missie, zodat je bewust aan je eigen succes en geluk kan werken.

Gedurende zijn studie, werk en reis door Zuidoost-Azië heeft hij jarenlange ervaring opgedaan in dit vakgebied. In 2015 werd hij verkozen tot Beste Student Bedrijfskunde MER. Ondertussen coachte hij honderden mensen, van directeuren tot studenten, naar een succesvol en gelukkig leven. Hij is een Personal Development Teacher en helpt mensen verder in hun persoonlijke ontwikkeling en mindset.